وسط راه پله بودم که برق خاموش شد ، تاریکی محض ، هیچ جا رو نمیدیدم دستم در هوا چرخید شاید بتونم نرده رو پیدا کنم بعد از چند بار خطا بالاخره گرفتمش حالا نوبت پام بود اهسته بردم جلو و چپ و راست تا تونستم از پا گرد رد بشم و به همین شکل اهسته پله ها رو طی کردم اولش خیلی سخت بود ولی بعد بهتر شد ، هنوز همه جا تاریک بود یاد روشندلان عزیز افتادم زندگی سختی دارن غیر ممکن نیست ولی مشکله ، تا برای خودمون پیش نیاد و در موقعیتی واقعی قرار نگیریم نمیتونیم شرایط بد رو درک کنیم
خدا رو شکر که میتونم ببینم و قطعا اگر جایی به نابینایی برخورد کنم بیشتر حواسم بهش هست
سلام
طاعاتتون قبول
پست عالی بود
نمونه پست شما را من قبل تر داشتم با تفاوت کمی ... من غمگین در پارک روی نیمکت نشسته وبه فکر مشکلات زندگی ام غرق در غم بودم
یه اقای نا بینا با عصای سفیدش از پیاده روی جلوی من رد میشد
با زحمت دنبال راه برای ادامه راهش بود ....
از خودم بدم اومد وخد ار ا شکرکردم بسیار ....
سلام
ممنون از حضور و نظرت
درسته در هر حالی هستیم باید شکر گزار باشیم
من که از بچگی این هنوز تو ذاتم مونده: گاهی چشمهام رو می بندم و گاهی گوشهام رو می گیرم.
چه جالب
سلام شکیبا جان
نمیدونم چرا طبیعت انسان طوریه که وقتی نعمتی رو از دست داد تازه یادش میفته که از چه نعمت بزرگی برخوردار بوده ..
سلامتی هم حکایتش همینه
الهی الهی الهی که همیشه تن خودت و عزیزانت سلامت باشه و کوچکترین مشکلی برای هیچکدومتون پیش نیاد
آمییییین یا رب العالمین
سلام عزیز دلم
ممنونم از دعای خوبت منم برات بهترینها رو ارزو میکنم
خیلی زیاد باید شاکر خدا بود.
شکرالله و شکرالمجیب.
خیلی
عزیزمی
سلامتی نعمت بزرگیه قدرشو باید دونست :)
همینطوره
سلام
ایشاله همیشه سالم باشید که سلامتی بزرگترین نعمت و ثروته
سلام
ممنونم همینطوره سلامتی و امنیت دو قروت پنهان هستن وقتی از دست بدیم تازه قدرشو میدونیم
بقول معروف سیر از گرسنه خبر نداره,سواره از پیاده
امیدوارم همیشه سلامت باشید
ممنونم مینو جان برای تو هم سلامتی ارزو میکنم
واقعا کار سختی دارند
درکش واقعا مشکله
براستی که بهشت حقشونه..ای بسا کمشونه
دیدن خلی نعمت بزرگیه خداییش
که قدرش نمیدونیم
اره قدرشو نمیدونیم و بقیه نعمتهای دیگه
خدا به همه سلامتی بده
آمین