سیستانی

اهل سیستانه از خانواده ای کم درامد ، هوش سرشاری داشت و عشق به ادامه تحصیل ، دنبال بورسیه گرفتن و رفتن به خارج بود که بعد از بالا و پایین شدنهای زیاد بالاخره گرفت و رفت امریکا ، درس میخوند تا اینکه  روزی در دفتر کارش مشغول کار بود و پسر کوچولش مشغول بازی ، پسرش گفت بابا به بیمارای سرطانی کمک کن ، اونم همینطور که با مقالات مختلف مشغول بود گفت باشه پسرم چند روز بعد حرف پسرش یادش اومد و این انگیزه رو بهش داد که به دنبال داروی سرطان باشه ، کار کرد و تلاش مدام به در بسته میخورد به ایران برگشت به امید گرفتن کمک اما بی نتیجه بود کسی اینجا کارش و جدی نگرفت و بهش کمک نکرد دوباره برگشت آمریکا یه شرکت نظریه اش رو پذیرفت و قرار شد حمایتش کنه اما بعد از مدتی بهانه آورد که بودجه نداره و نمیتونه ، نا امیدی و غم به سراغش اومد دیگه نمیدونست چیکار کنه با خدا دردل کرد و ازش کمک خواست بهش گفت همیشه همراهم بودی کمکم کردی الان بیشتر از هر وقت دیگه به کمکت نیاز دارم ، دوباره برگشت ایران و با افراد و مسئولین مختلف برای جلب همکاری صحبت کرد اما بی فایده بود حاضر به همکاری نبودن حرف میزدن جلسه میذاشتن اما همش در حرف خلاصه میشد در اخرین لحظه با ناامیدی به اخرین شماره ای که داشت زنگ زد ، با روی باز ازش استقبال شد ، حتی خودشون اومدن دنبالش و قرار شد حمایتش کنن و هر چی برای تحقیقات لازم داره در اختیارش بزارن ، پرفسور رضا شیخ نزاد امیدواره که تا یک سال دیگه بتونه داروی سرطان رو به دست بیماران برسونه

خدا کنه موفق بشه برای موفقیتش دعا میکنم ، دور برم زیاد سرطانی دیدم و داشتیم میدونم چه رنجی رو خودشون و خانواده شون تحمل میکنن  

میگه عاشق سیستان و دیار خودشه و به همین مناسبت میخواد اسم داروشو سیستانی بزاره