آنتراکهای زندگی

ازدواج که میکنی وارد دنیای بزرگ و بی انتهای مسئولیت میشی وارد راهی پر پیچ و خم و پر از حادثه و اتفاقهای خوب و بد تصمیم گیری های مهم گاهی درست گاهی غلط اگر با همسرت همدل و همسو باشی راحتتر و با اطمینان بیشتر این مسیر رو طی میکنی وای به روزی که همدل نباشین ، وقتی به سن میانسالی میرسی بیشتر مسیر طی شده اگر مسیر و درست اومده باشی با خطای کمتر و عبرت بیشتر احساس اسودگی بهت دست میده و به خودت میگی دیگه الان وقت ارامش و لذت بردن بیشتر از عمر و زندگیته ریختن چای و قاچ کردن هندوانه نشستن در کنار پنجره در کنار همسر و ....

اما زهی خیال باطل ، بچه ها بزرگ شدن و حالا پا به پای اونا باید همین مسیری رو که طی کردی دوباره طی کنی البته اینبار برات خیلی سختره چرا که بار اول تصمیم گیرنده خودت و همسرت بودین ولی الان تو باید نیروی کمکی و حرص خورنده باشی اگه خیلی شانس باهات یار باشه فرزندت از تجربیاتت استفاده میکنه بدبختی بزرگ زمانیه که اینکار رو نکنه مسیر رو اشتباه بره و تو ببینی و بگی و صدات به گوشش نرسه ، به خودت دلداری میدی که بچه ات دیگه بزرگ شده زندگی خودشو داره و خودش باید زندگیشو بسازه اما چه میشه کرد روی پیشانی تو نوشته مادر ، نمیتونی بی تفاوت باشی اینقدر که تو از شکستها و اشتباهات بچه ات ناراحت میشی خودش ناراحت نمیشه ، بهش حق میدی اینم خاصیت جوانیه گمان میکنن عمر طولانی و بی انتهاست در حالیکه روزی که تمام شد دیگه برنمیگرده 

پس نتیجه میگیرم بهتره از انتراکهای کوتاهی که زندگی بهمون میده نهایت استفاده و بهره رو ببریم و غنیمت بدونیم وظیفه و مسئولیت ما هرگز تموم شدنی نیست