تو نمیتونی

هر کاری میخواستم انجام بدم مامانم پیشقدم میشد از دستم میگرفت و میگفت : تو نمیتونی

کلاس خیاطی رفتم میگفت تو نمیتونی از طرفی به چه دردت میخوره هر چی خواستی حاضری بخر مهم پولشه که هست

و ....

البته اینو از سر مهر و محبت مادرانه میگفت و میخواست راحت باشم ، اما اشتباه بود ، هنوزم این احساس نتونستن در وجودم هست با اینکه بهم ثابت شده توانایی هایی زیادی دارم اما در ضمیر ناخوداگاهم نتونستن ثبت شده

وقتی خودم مادر شدم هر وقت پسرم گفت نمیتونم ، گفتم نمیتونمی وجود نداره تو هر کاری رو که بخوای میتونی انجام بدی ، هنوز خیلی کوچولو بود که کارهای شخصی شو خودش انجام میداد مثل پوشیدن لباس و ... مامانم ناراحت میشد و میگفت مادر خوبی نیستی در حق بچه ات مادری نمیکنی

نمیدونم شاید مادر خوبی نبودم اما بنظر من هر کسی باید متکی به خودش و توانائیهای خودش بار بیاد همیشه دور را دور مراقب پسرم بودم وقتی زمین میخورد دلم میلرزید اما صبر میکردم تا خودش از زمین بلند بشه اگه نمیتونست میرفتم کمکش و ...

ما مادرها  تا ابد نیستیم پس نمیتونیم همیشه مراقب بچه هامون باشیم ، این تنها نتونستنی یه که در دنیا وجود داره