سوکس

ترس من از جک و جونورها برمیگرده به زمانی که شومبوس گومبولی بودم ، بجز مگس از هر حیوانی وحشت داشتم مخصوصا اونایی که دو تا بال برای پریدن داشتن و ممکن بود در اکی ثانیه خودشونو به من برسونن ، 14 ساله بودم یه گنجشک تو زیر زمین خونمون گیر افتاده بود از قضا منم تو زیرزمین بودن اینقدر جیغ زدم که بابام با وحشت سه تا پله یکی خودشو به من رسوند وقتی دید هیولایی که باعث وحشت دخترش شده نیم مثقال هم وزن نداره میخواست سرشو یعنی سرمو بکوبه به دیوار ، بود بود تا وقتی یه سوئیت در خوابگاه متاهلها بهمون دادن چشمتون روز بد نبینه درون کمدهای چوبیش سوسک داشت به قاعده گنجشک هم چوب میخوردن و هم پرواز میکردن دیگه از زندگی بیزار شده بودم ، نصف شب از خواب بیدار میشدم میدیدم یه عدد سوسک زیر ملافه اس یا روی بالشتم ، تصور کردن صحنه و اتفاقات بعدی رو به خودتون میسپارم لامصب ها با هیچ سمی هم از بین میرفتن هر روز بزرگتر و قویتر میشدن ، نتیجه این شد که دیگه از سوسکهای قهوه ای خوش رنگ خونه مون که به اندازه یه بند انگشت بودن نمیترسیدم و باهاشون روابطم حسنه شده بود بهتر بگم داخل ادم حسابشون نمیکردم حتی اینقدر شجاع شده بودم که با لنگه کفش دنبالشون میذاشتم کلی احساس قدرت بهم دست میداد و کوتاه کنم که با اومدن شادی شادونه به زندگیم و نزدیک شدنش بهم که ایشون هم جزو پر دارن شاد و شیطون هستن بل کل ترسم ریخت و احساس صمیمیت و نزدیکی زیادی نسبت به حیوانات پیدا کردم هر جا ببینمشون در چشمهاشون خیره میشم اینقدر خیره شدم که گمانم از ببر و یوز پلنگ مازندران هم نترسم و دست نوازش برسرشون بکشم البته عکس العمل اونا چی باشه خدا داند